Het Kwintet van Michiel Heijungs

Een lijst van slechts vijf belangrijke boeken maken valt niet mee, vijftig zou makkelijker zijn. Met welgemeende excuses aan de andere vijfenveertig dus:

Damon Runyon – Guys and Dolls

Verzamelbundel van de Amerikaanse schrijver Damon Runyon, in Nederland vrijwel onbekend en vermoedelijk onvertaalbaar. Verhalen in een volstrekt unieke, eigen stijl over kleine boeven, gokkers, gangsters, oplichters, dronkaards en fatale vrouwen op Broadway ten tijde van de drooglegging. Zoals een van de hoofdpersonen opmerkt: Many legitimate guys are much interested in the doings of tough guys, and consider them very romantic.

Leo Perutz – De meester van de jongste dag

Een huiveringwekkende, maar niet-bovennatuurlijke horrorthriller. De ten onrechte bijna vergeten Oostenrijkse auteur Leo Perutz publiceerde meer dan tien romans in verschillende genres en mocht schrijvers als Borges, Calvino en Graham Greene tot zijn bewonderaars rekenen. Zijn werk werd wel omschreven als het resultaat van een literair slippertje tussen Franz Kafka en Agatha Christie. Wanneer wordt trouwens eindelijk Perutz’ meesterwerk Nachts unter der steinernen Brücke in het Nederlands vertaald?

Jorge Luis Borges – Ficciones

Fantastische vertellingen van de blinde bibliothecaris en geniale literaire fraudeur die een heel ander perspectief op de werkelijkheid bieden. Bevat onder andere De tuin met zich splitsende paden, het beste verhaal mij bekend. Glashelder, intellectueel uitdagend en hoogst verwarrend. Borges beschouwde pogingen om in literatuur tot een geloofwaardige psychologie te komen als tijdsverspilling. Iets om rekening mee te houden.

Alexander Cohen – In opstand

Uiterst leesbare autobiografie uit 1932 van Alexander Cohen, Nederlands socialist, anarchist, monarchist, journalist, schrijver, avonturier, oproerkraaier. Een mensch, gezegend of vervloekt met een sterk gevoel voor rechtvaardigheid, afkeer van gezag en een sterk ontwikkeld individualisme. Streed zijn hele leven tegen onrecht en onderdrukking, maar voelde zich uiteindelijk bij geen enkele ideologie thuis. De socialisten hebben mij van het socialisme genezen, de anarchisten van het anarchisme en de monarchisten van het monarchisme.

Willem Elsschot - Tsjilp

Vanwege de passage aan het einde, waarin een nieuwbakken grootvader fantaseert over wat hij zijn kleinkind zou willen bijbrengen: dat hij de gevulde hand moet afstoten; dat hij niet bukken mag voor ’t geweld, juichen noch rouwen op bevel van de machthebbers. Dat hij moet opstaan met de verdrukte scharen om vorsten en groten tot brei te vertrappen.

Duidelijke taal. Als zeventienjarige scholier was ik nogal onder de indruk en dat ben ik eigenlijk nog steeds. Van dat vertrappen van vorsten en groten zal naar ik vrees weinig terecht komen. Weigeren te juichen of te rouwen op het bevel van machthebbers (inclusief de media) kan wel.

Retour Bangkok van uitgeverij Van Oorschot is nu verkrijgbaar